فیبروم های رحمی، تومورهای غیر سرطانی هستند که از لایه های عضلانی رحم شروع به رشد کردن می کنند. این تومورهای خوش خیم می توانند به کوچکی یک لوبیا یا بزرگی یک خربزه باشند.
فیبروم ها معمولا در سنین 16 تا 50 سالگی ظاهر می شوند که این محدود سنی در واقع سال های باروری است که در طی آن هورمون استروژن بیشتر است. فیبروم ها در سنین 30 تا 50 سالگی شایع تر هستند. در این مقاله به علل به وجود آمدن فیبروم و روش های جلوگیری از فیبروم می پردازیم. جهت دسترسی سریعتر به بخشهای مختلف مقاله می توانید از فهرست زیر استفاده کنید.

فهرست
آشنایی با علائم فیبروم رحمی
علل به وجود آمدن فیبروم
جلوگیری از فیبروم رحمی 

آشنایی با علائم فیبروم رحمی

اکثر فیبروم ها حتی فیبروم های بزرگ هیچ علامتی ندارند. این مورد بدین معنا است که اغلب این توده ها در طی معاینه لگنی روتین یافت می شوند. اما برخی زنان علائمی دارند که در ادامه به علائم رایج فیبروم می پردازیم:

• افزایش خونریزی قاعدگی که به آن منوراژی نیز گفته می شود و می تواند همراه با لخته های خونی باشد
• افزایش فشار در ناحیه مثانه که می تواند منجر به تکرر ادرار و احساس نیاز فوری به دفع ادرار و در موادر نادر منجر به عدم توانایی در دفع ادرار شود
• افزایش فشار بر روی رکتوم که منجر به یبوست می شود
• احساس فشار در ناحیه لگن، احساس پر در ناحیه زیر شکم و درد شکمی
• افزایش اندازه دور کمر و تغییر در ظاهر شکم بدون افزایش وزن دیگر نواحی بدن
• ناباروری

مقاله مرتبط: آشنایی کامل با علائم فیبروم رحمی و روش های تشخیص آن

علل به وجود آمدن فیبروم

علت دقیق به وجود آمدن فیبروم ها مشخص نیست اما برخی عوامل می توانند بر شکل گیری فیبروم ها موثر بانشد که در ادامه به آنها اشاره می کنیم:

• ژنتیک:
سابقه خانوادگی ابتلا فیبروم می تواند در مبتلا شدن فرد به این بیماری موثر باشد. درست است که نمی توانید برای تغییر ژنتیک خود کاری کنید، اما می توانید بر دیگر علل فیبروم رحمی که می توانید آنها را کنترل کنید، تمرکز کنید.

• عدم توازن هورمونی:
درست است که هیچ علت مشخصی برای ابتلا به فیبروم وجود ندارد اما می دانیم که این اتفاق در اثر برهم خوردن توازن هورمون ها رخ می دهد. فیبروم را تنها در زنان در سنین قاعدگی که هورمون در بدن ترشح می شود، می توان دید و همچنین پس از یائسگی، فیبروم ها کوچک می شوند. همچنین در صورت هورمون درمانی پس از یائسگی، فیبروم ها دوباره بر می گردند. همان طور که گفته شد، فیبروم ها با هورمون های زنان به خصوص استروژن مرتبط هستند. یکی از عملکردهای استروژن این مورد است که موجب رشد می شود. استروژن موجب رشد سینه ها می شود. استروژن اضافی می تواند موجب افزایش وزن شود. اما در این بیماری، استروژن موجب رشد فیبروم ها می شود. البته استروژن هورمون بسیار مفیدی است و برای چگالی استخوان، قلب، مغز، حالات روحی، پوست، مو، میل جنسی و بسیاری موارد دیگر اهمیت دارد. اگر عدم توازن استروژن وجود نداشته باشد، می تواند منجر به مشکلاتی از جمله رشد فیبروم ها شود.

• کمبود پروژسترون:
پروژسترون هورمونی است که توسط بدن تولید می شود و کمبود پروژسترون در مقایسه با میزان استروژن می تواند موجب تشدید علائم فیبروم یا رشد آنها شود.

بیشتر بخوانید: انواع فیبروم رحمی

• عدم مصرف میزان کافی میوه و سبزیجات:
ما همه می دانیم که روزانه باید میوه ها و سبزیجات مختلفی را بخوریم. مصرف روزی دو واحد میوه به خصوص مرکبات موجب کاهش ریسک ابتلا به فیبروم می شود. اگر به طور مرتب میوه و سبزیجات نمی خورید، به احتمال بیشتری ممکن است دچار فیبروم شوید.

• چاقی و اضافه وزن (مقاومت به انسولین):
آیا می دانستید که بافت چربی ما نوعی غده درون ریز است؟ بله سلول های چربی تولید هورمون می کنند. در بدن ما سه نوع استروژن تولید می شوند که شامل استرون، استرادیول و استریول هستند. این استروژن ها معمولا توسط تخمدان ها تولید می شوند. اما تولید استروژن توسط بافت چربی می توانند منجر به رشد فیبروم ها شود. اگر سلول های چربی زیادی داشته باشیم، این سلول ها موجب تولید مقادیر زیادی استرون می شوند که در رشد فیبروم ها موثر هستند.

• غذاهای التهاب آور:
خوردن غذاهای التهاب آور می توانند منجر به رشد فیبروم ها و تشدید علائم آنها شود. غذاهای التهاب آور چه هستند؟ مهمترین غذای التهاب آور قند یا هر چیزی است که به قند تبدیل شود. در ادامه فهرستی از غذاهای التهاب آور آمده است:

o کربوهیدرات های فراوری شده مانند نان بدون سبوس، پاستا، شیرینی و غیره
o الکل
o شیرین کننده های مصنوعی
o گوشت های فراوری شده مانند سوسیس و کالباس

• استرس:
استرس تا حدی می تواند بر روی فیبروم ها موثر باشد. استرس موجب افزایش کورتیزول در بدن ما می شود. هنگامی که کورتیزول افزایش یابد، موجب به به گردش آمدن قند از کبد و عضلات بزرگ در بقیه بدن می شود. این افزایش قند موجب افزایش انسولین می شود. مقادیر زیاد کورتیزول، انسولین و گلوکز می توانند التهاب آور باشند و منجر به افزایش وزن شوند که می تواند موجب تشدید علائم فیبروم یا رشد آنها شود.

• هورمون تراپی در زنان یائسه:
فیبروم معمولا در زنان در سنین باروری رخ می دهد. اما زنان یائسه نیز ممکن است دچار فیبروم شوند که دلیل آن هورمون درمانی پس از یائسگی است.

بیشتر بخوانید: درمان خشکی واژن بدون هورمون درمانی 

جلوگیری از ابتلا به فیبروم رحمی

با رعایت نکات زیر می توانید تا حد بسیار زیادی مانع از ابتلا به فیبروم رحمی شوید. نکات زیر را بخوانید و در زندگی روزمره خود بکار بندید.

1. به طور مرتب ورزش کنید.
مطالعات نشان داده اند که زنانی که بیشتر از 7 ساعت در هفته ورزش می کنند به احتمال کمتری به نسبت زنانی که کمتر از دو ساعت در هفته ورزش می کنند، به فیبروم مبتلا می شوند.

2. مراقب وزن خود باشید.
فیبروم ها در زنان چاق یا دارای اضافه وزن بیشتر رخ می دهند که دلیل آن تولید استروژن بیشتر در زنان دچار اضافه وزن است.
زنای که BMI آنها بیشتر از حد نرمال است دو تا سه برابر دیگر زنان به فیبروم مبتلا می شوند. BMI خود را می توانید با تقسیم وزن (بر حسب کیلوگرم) خود بر قد (بر حسب متر) به توان دو به دست آورید.

3. چای سبز بنوشید.
چای سبز می تواند شدت علائم فیبروم را در زنان مبتلا کاهش دهد.

4. رژیم غذایی خود را تغییر دهید.
مصرف بیش از حد گوشت قرمز و گوشت های فراوری شده می تواند موجب افزایش ریسک ابتلا به فیبروم شود. هچنین کاهش مصرف گوشت قرمز و افزایش مصرف میوه و سبزیجات مزایای دیگری از جمله کاهش بیماری های قلبی-عروقی، سرطان و مرگ زودهنگام دارد.

مصرف غذاهای حاوی ویتامین دی مانند ماهی های چرب از جمله سالمون و ماهی تن نیز موثر است و ویتامین دی می تواند ریسک رشد فیبروم در بدن را به میزان 30 درصد کاهش دهد و همچنین می تواند اندازه فیبروم ها را کوچک کند. مصرف محصولات لبنی مانند شیر و پنیر نیز توصیه می شوند.

در صورتیکه فیبروم رحمی دارید می توانید مقاله درمان قطعی فیبروم رحمی را مطالعه بفرمایید.

اگر در مورد این مقاله سوال یا ابهامی دارید در بخش کامنتهای زیر همین مقاله با ما در میان بگذارید.